Ik heb sinds kort een composthoop in m’n tuin! Van zo’n rottende hoop zullen velen niet warm of koud worden, maar ik wel. Voor mij is het een mooi experiment om iets mét de natuur voor de natuur te kunnen doen. 

Eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik 10 jaar geleden ook een composthoop ben begonnen. Dat liep uit op een fiasco. Zonder me te verdiepen in wat composteren is, mieterde ik allerlei tuinafval in een kunststof vat. Dat resulteerde in een stinkende natte bende die, begrijp ik nu, meer kwaad dan goed deed. Want composteren is een rottingsproces en wanneer je verkeerd composteert vindt het proces plaats zonder zuurstof, waardoor methaan of lachgas ontstaan. Dat klinkt wellicht grappig maar het zijn beide schadelijke broeikasgassen. Wat ging er fout? Ik gooide teveel groen en te weinig bruinafval op de composthoop. Groenafval is blad, gras en keukenafval. Bruinafval bestaat uit stro en takjes. Die laatste zorgen voor voldoende lucht. O ja, nog een beginnersfoutje, te grote stukken. De vertering duurt dan te lang. Dus niet die complete kerstboom erop! Of het composteren dit keer een succes wordt valt nog te bezien, maar ik doe er m'n stinkende best voor.